Meisjesvakschool

emancipatie van de vrouwelijke arbeidersklasse

Opdrachtgever:

Vereniging Vakschool voor meisjes voor Leiden en Omgeving

Ontwerp:

school

Functie nu:

appartementen

Bouwjaar:

1941

Status:

gemeentelijk monument

"Ik vind het mooi om te wonen in een gebouw met historie, ook voor de stad"

Ulrika Leons, bewoonster

Ontstaansgeschiedenis

Aan de Groenhazengracht ontwierp Bernard Buurman in 1941 de voormalige Vakschool voor Meisjes oftewel de Huishoud- en Industrieschool met internaat. Deze niet-katholieke vakschool was opgericht door dames uit de gegoede klasse, die verenigd waren in de Bond voor Vrouwenkiesrecht en was bedoeld om meisjes op te leiden om zelfstandig te kunnen zijn en hun eigen salaris te verdienen. Deze huishoudschool is van belang vanwege de vroege twintigste-eeuwse geschiedenis van de emancipatie van de vrouwelijke arbeidersklasse in Leiden.
Het pand is in 2011 verbouwd tot appartementen.

 

Bouwstijl

De corridorschool, met lokalen aan één zijde van de gang, is vrij gaaf in hoofdvorm, indeling en detail, ondanks wijzigingen als de overkapte tuin die nu als kantine dient, de toevoeging van tussenwanden in de voormalige lokalen en de kunststof kozijnen. Het grootschalige schoolgebouw aan de Groenhazengracht bestaat uit een kelder, drie verdiepingen en een kapverdieping onder een zadeldak. Het gebouw is op zeer verantwoorde wijze ingepast in de historisch gegroeide grachtenwand in het centrum van de oude binnenstad.

Het schoolgebouw heeft een beeldbepalende waarde. De school is in 1939 ontworpen in voor die periode typerend gematigd modernisme. Het neemt een belangrijke plaats in, in het oeuvre van de Leidse architect Bernard Buurman. (Omschrijving Gemeentelijk Monument)

Bijzonderheden

“Het werken aan dit pand was een feest, maar af en toe ook een flinke puzzel. Vanwege het afbouwen in de oorlog zijn er nogal wat concessies gedaan aan kwaliteit. Of je kunt zeggen dat er geweldige engineering is gebruikt om de vloeren zo dun te maken dat ze als een laken aan de muren beleven hangen en in de bouw bleek dat deze flink doorhingen. Het was geweldig om de oorspronkelijke ontwerpideeën zo te buigen dat ze weer eigentijds werden.” Patrick Kolly, architect verbouwing 2011

media